Pizza margherita, choć prosta w swojej recepturze, jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych symboli kulinarnych Neapolu i całych Włoch. Składająca się zazwyczaj z pomidorów, mozzarelli, świeżej bazylii, soli i oliwy, ta pizza reprezentuje włoską flagę swoimi kolorami: czerwonym, białym i zielonym. Historia pizzy margherity jest równie barwna jak jej składniki, a jej uniwersalny smak zdobył serca ludzi na całym świecie.
Historia pizzy margherita
Pierwsze wzmianki o pizzy pochodzą z Neapolu, gdzie już w XVI wieku spożywano prosty chleb z różnymi dodatkami. Wzrost popularności pizzy jako dania na całej Półwyspie Apenińskim datuje się na XVIII wiek. Jednak pizza margherita zyskała swoją nazwę i specyficzny zestaw składników dopiero w 1889 roku. Wówczas to Raffaele Esposito, neapolitański pizzaiolo, przygotował tę pizzę na cześć królowej Margherity di Savoia. Pizza miała symbolizować włoską flagę, co miało podkreślić nowo narodzoną jedność Włoch. Królowa była zachwycona smakiem pizzy, co przyczyniło się do jej szybkiego rozpowszechnienia.
Margherita szybko stała się ulubieńcem wśród Włochów, symbolizując zarówno narodową dumę, jak i prostotę lokalnej kuchni. Dzięki emigrantom z Włoch, którzy zabrali przepis ze sobą na nowe kontynenty, pizza margherita zaczęła zdobywać popularność również poza granicami kraju. Z czasem stała się synonimem włoskiej pizzy na całym świecie, będąc promowana jako autentyczne doświadczenie włoskiej kuchni.
Składniki i przygotowanie
Serce pizzy margherita leży w jej składnikach, które muszą być wysokiej jakości, aby uzyskać pożądany smak. Tradycyjna neapolitańska pizza wymaga użycia świeżych, lokalnych produktów. Podstawą jest ciasto, które składa się tylko z mąki, wody, drożdży i soli. Jest ono wyrabiane ręcznie. A następnie zostawiane do wyrośnięcia, co pozwala na uzyskanie lekko chrupiącej, ale miękkiej i elastycznej konsystencji po upieczeniu.
Nad ciastem rozprowadza się sos pomidorowy, który jest zazwyczaj robiony z świeżych, dojrzałych pomidorów San Marzano. Te pomidory są cenione za swoją słodycz i niewielką kwasowość, co czyni je idealnymi do sosów. Na sosie układa się plastry mozzarelli di bufala, która dodaje bogatego, kremowego smaku. Ostatnim z kluczowych składników są świeże liście bazylii, dodawane tuż przed pieczeniem lub zaraz po wyjęciu pizzy z pieca.
Znaczenie kulturowe i wpływ na kulinaria światowe
Pizza margherita nie tylko reprezentuje włoską tradycję kulinarną. Ale też stała się globalnym fenomenem, inspirując liczne wariacje na temat pizzy w różnych kulturach. Jej prostota i elegancja przekonały wielu, że dobre jedzenie nie wymaga skomplikowanych składników ani technik. W Neapolu, rodzinnym mieście pizzy, margherita jest traktowana niemalże jak dzieło sztuki, a jej przygotowanie to rytuał przekazywany z pokolenia na pokolenie.
Obecność pizzy margherita w menu pizzerii na całym świecie świadczy o jej uniwersalnym apelu. Stała się ona standardem, do którego porównywane są inne pizze, a jej charakterystyczny smak jest często punktem wyjścia dla innych eksperymentów kulinarnych. Margherita przyczyniła się do popularyzacji włoskich składników, takich jak mozzarella di bufala czy pomidory San Marzano, które są teraz cenione na całym świecie nie tylko przez szefów kuchni, ale też przez codziennych konsumentów poszukujących autentycznych smaków.
Dzięki swojej historii i niezmiennej popularności, pizza margherita jest nie tylko daniem. Ale też symbolem kulturowym, który przekracza granice i łączy różne kultury poprzez wspólną miłość do jedzenia. Często jest ona pierwszym daniem, po które sięgają osoby chcące zaznać kuchni włoskiej. Co jeszcze bardziej cementuje jej status ikony w świecie gastronomii.
Autor: Barbara Sikorska